[ Pobierz całość w formacie PDF ]
odpowiedzą miłością na naszą miłość, zwłaszcza ci, którzy
nam ze szczerego serca służą.
Giona zawołała cichutko:
- Och, Miklosie, to piękna myśl! Nie chcę niczego
innego, tylko nadal tak cię kochać, a skoro ty odwzajemniasz
moje uczucia, nie będzie to zbyt trudne.
Uśmiechnął się i zauważył:
- Jesteśmy tylko ludzmi, więc zapewne pojawią się
trudności. Ale myślę, kochanie, że skoro dotąd pokonaliśmy
tyle przeszkód, to damy sobie radę ze wszystkim, co stanie
nam na drodze.
- Tak właśnie musimy postępować. Zmieniła ton:
- Obiecałeś, że dziś wieczorem nie będziemy myśleli o
nikim innym, tylko o sobie, a chcę być tak samolubna i ciągle
mówić: kocham cię! Miklos, proszę, kochaj mnie!
- Z łatwością spełnię to życzenie - obiecał. - bo kocham
cię już tak zapamiętale, że wypełniasz cały mój świat. Prawdę
powiedziawszy w tej chwili wierzyć mi się nie chce, że czeka
na mnie królestwo i mam nim rządzić.
Spojrzał na nią w świetle konających świec i powiedział:
- Chcę tylko kochać się z tobą, najdroższa, abyś kochała
mnie jeszcze tysiąc razy bardziej niż teraz, aż twoja miłość
będzie tak gorąca jak moja do ciebie.
- To niemożliwe - uśmiechnęła się.
- Nie, tak się stanie, i bardzo łatwo tego dowiodę.
To powiedziawszy ucałował łagodny łuk jej brwi, a potem
oczy i prosty grecki nos. Pózniej, choć jej wargi rozchyliły się
w oczekiwaniu na jego usta, pochylił się jeszcze niżej, by
ucałować miękką szyję.
Miała dziwne uczucie, jakiego nie doznała wcześniej,
drgnęła pod nim a on, jakby nie mógł się już opierać pokusie,
złożył usta na jej wargach.
Potem, gdy całował ją z namiętnością przewyższającą
nawet ich poprzednie uniesienia, słyszała zgodne bicie ich
serc. Miał rację: miłość naprawdę była czymś nieodpartym i
nieposkromionym. Czuła w sobie płomień nie mniej gorący
niż ten, który rozgorzał w jego sercu.
%7łar ich miłości nie stygł ani trochę, a Giona wiedziała, że
to jest uczucie, którego szukała poprzez wieki i które będzie
żyło wiecznie, w świecie bez końca.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]