[ Pobierz całość w formacie PDF ]

kategoriach liczbowych odpowiadaj¹cych proporcjom muzycznym, na których, opiera³ siê strój
dxwiêkowy. Planety, poruszaj¹c siê po niebie, mia³y wydawaæ dxwiêki tworz¹ce doskona³¹
harmoniê, któr¹ rozbrzmiewa³ ca³y Kosmos. Doktrynê tê okreSlono jako harmoniê sfer.
Na podobnych podstawach oparta by³a teoria etosu, wed³ug której muzyka jako jeden z
elementów Kosmosu SciSle z innymi, mog³a mieæ wp³yw na zmianê stanów psychofizycznych
cz³owieka. OkreSlony rodzaj muzyki móg³ wywo³ywaæ lub likwidowaæ takie odczucia jak strach,
gniew, ³agodziæ ból itp.
22
IV. EGIPT
1. HISTORIA
Dzieje staro¿ytnego Egiptu obejmuj¹ okres od IV tysi¹clecia p.n.e. do VII w. p.n.e. W epoce
przeddynastycznej istnia³o pocz¹tkowo wiele niezale¿nych pañstewek, które z czasem po³¹czy³y
siê w dwa wiêksze pañstwa: Dolny Egipt w delcie Nilu oraz Górny Egipt w Dolinie Nilu do I
katarakty. Oba pañstwa zosta³y zjednoczone oko³o 2850 r. p.n.e. Od tego momentu rozpocz¹³ siê
w historii Egiptu okres dynastyczny. Tradycyjnie dzieli siê go na 31 dynastii i wyodrêbnia epokê
Starego, Rredniego i Nowego Pañstwa, po której stopniowo zaznacza³ siê upadek polityczny
Egiptu i wzrost obcych wp³ywów.
Stare Pañstwo (dynastia I-X, oko³o 2850-2052 r. p.n.e.) funkcjonowa³o w oparciu o siln¹
w³adzê faraonów uwa¿anych pocz¹tkowo za bogów, a od IV dynastii za synów boga Ra (Re)
Znaczny udzia³ w kierowaniu, pañstwem mieli kap³ani, co spowodowane by³o nie tylko
charakterem wierzeñ Egipcjan, ale tak¿e zdominowaniem przez kap³anów nauki i medycyny.
Nauka osi¹gnê³a ju¿ wówczas bardzo wysoki poziom rozwoju. Wspaniale rozkwita³a sztuka,
zwi¹zana g³Ã³wnie z monumentalnymi zespo³ami grobowymi bêd¹cymi wyrazem wiecznej
trwa³oSci w³adców egipskich .
Od pocz¹tku panowania VII dynastii nasila³y siê, walki wewnêtrzne i procesy
rozwarstwienia kraju. Ponowne zjednoczenie Egiptu w 2052 r. p.n.e. zapocz¹tkowa³o epokê
Rredniego Pañstwa (dynastia XI-XVII; oko³o 2050-1570 r. p.n.e.). Aktywna polityka zagraniczna,
rozwój handlu, a przede wszystkim podbój Nubii (do III katarakty Nilu), posiadaj¹cej bogate
z³o¿a z³ota, przyczyni³a siê do wzrostu potêgi pañstwa. Ponowne os³abienie Egiptu przypad³o na
czasy panowania dynastii XIII i XIV (1778-1680 r. p.n.e.). Nast¹pi³ wówczas rozpad na wiele
ma³ych pañstewek, których s³aboSæ sprzyja³a najazdom obcych plemion. Zachodnioazjatyccy
Hyksosi utrwalili swe panowanie w Dolnym Egipcie, rz¹dz¹c nim przez 100 lat jako dynastia XV
i XVI (l670-1570 r. p.n.e.).
Za³o¿yciel XVIII dynastii, Amazis I, pokona³ najexdxców, ponownie zjednoczy³ kraj,
zapocz¹tkowuj¹c erê Nowego Pañstwa (dynastia XVIII-XX; oko³o 1570-1085 p.n.e.). Si³y
politycznej ówczesnego Egiptu dowodzi ekspansja terytorialna: uzale¿nienie Palestyny, Syrii,
pañstwa Mitanii Nubii, a¿ po IV kataraktê Nilu. RównoczeSnie jednak narasta³y konflikty
wewnêtrzne spowodowane przede wszystkim sprzeciwem faraonów wobec wzrastaj¹cej potêdze
kap³anów. Doprowadzi³y one do reformy religijnej  wprowadzenia kultu monoteistycznego,
znacznie ograniczaj¹cego w³adzê kap³anów. Reforma by³a dzie³em faraona Amenhotepa IV
Echnatona i przetrwa³a zaledwie czasy jego panowania (oko³o 1377-1358 p.n.e.). Jego nastêpca,
Tutanchamon, powróci³ do dawnej religii przywracaj¹c przywileje stanowi kap³añskiemu.
Dowodem ich si³y by³o zagarniêcie po Smierci Ramzesa XI tronu faraona przez Herhora,
arcykap³ana boga Amona (1085 r. p.n.e.).
Od po³owy X w. p.n.e. w Egipcie zaczê³o siê panowanie dynastii obcego pochodzenia:
libijskiej, nubijskiej, saickiej. Stopniowo zbli¿a³ siê upadek, polityczny kraju. W latach 671-663
p.n.e. pañstwo znalaz³o siê przejSciowo pod panowaniem Asyrii, od roku 525 p.n.e. sta³o siê
prowincj¹ persk¹, a w roku 332 p.n.e.  prowincj¹ imperium Aleksandra Wielkiego. W latach
305-30 p.n.e. pod panowaniem egipskich Ptolemeuszów Egipt funkcjonowa³ jako wzglêdnie
niezale¿ne pañstwo hellenistyczne. Nast¹pi³ wówczas wielki rozkwit nauki i sztuki a Aleksandria
sta³a siê centrum kulturalnym ówczesnego Swiata hellenistycznego.Od 30 r. p.n.e. Egipt sta³ siê
prowincj¹ rzymsk¹, a po podziale administracyjnym Cesarstwa Rzymskiego w 395 r. n.e. znalaz³
23
siê w granicach Cesarstwa Bizantyjskiego. W latach 639-641 Egipt zosta³ podbity przez Arabów.
2. KULTURA
Sztuka staro¿ytnego Egiptu pozostawa³a pod przemo¿nym wp³ywem wierzeñ religijnych,
zw³aszcza tych, które dotyczy³y wiary w ¿ycie pozagrobowe. Rwiadectwem tego jest wielka
mnogoSæ dzie³ sztuk plastycznych i literackich. Do wa¿niejszych przyk³adów literatury zwi¹zanej
z kultem poSmiertnym nale¿¹ Teksty Piramid (III-V dynastia) wykute na Scianach pomieszczeñ
grobowych, Teksty Sarkofagów (XI-XVII dynastia) wypisane na wewnêtrznych Scianach
drewnianych trumien, Ksiêga Umar³ych (Nowe Pañstwo)  teksty zapisane na zwojach papirusów
i wk³adane do grobu.
Szczególne znaczenie dla kultury muzycznej maj¹  PieSni Izydy i Neftydy wykonywane
prawdopodobnie podczas uroczystoSci zwi¹zanych z kultem Ozyrysa, w³adcy Pañstwa Umar³ych,
czczonego tak¿e jako boga cyklicznie zamieraj¹cej i odradzaj¹cej siê przyrody. Ozyrysa
uznawano za jedno z najpotê¿niejszych bóstw, a Swiêta ku jego czci nale¿a³y do najwa¿niejszych.
Inaugurowane by³y uroczyst¹ procesj¹, podczas której odgrywano misterium o Smierci i
zmartwychwstaniu Ozyrysa po³¹czone z muzyk¹, Spiewem, tañcami.
Znaczenie Ozyrysa  jako boga Krainy Zmar³ych  wynika³o z g³êbokiego zainteresowania
Egipcjan problemami eschatologicznymi. Powszechna by³a wiara, i¿ ludzie w poSmiertnym
bytowaniu odradzaj¹ siê do wiecznego ¿ycia, zaS specjalnie uprzywilejowani  faraonowie  [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • leike.pev.pl