Sedziwoj DZIEKONSKI

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Nadziejo! mam ci� w r�ku! szcz�Scie, tyS teraz moim niewolnikiem.
56
CZ�R� II.
LATA PR�BY
Jest w cz�owieku wielka ��dza, która si� nigdy nie
spe�nia; nie ma ona nazwiska i szuka sobie
przedmiotu, ale wszystko, co nazwiesz, i wszystkie
rozkosze nie zaspokoj� jej.
Jean Paul
57
I. Spe�nienie
Aladyn wsiad� na konia. Wyjechawszy z rodzicielskiego domu,
do którego ju� wróci� me mia�, uda� si� do swojego pa�acu.
Tysi�c nocy i jedna
NIEDALEKO BRAM BAZYLEI, NA pochy�oSci wzgórza, obok drogi, sta�a n�dzna lepianka
z kuxni� zamieszkana przez ubogiego kowala, u tego szuka� S�dziwoj schronienia. Obawa
o w�asne bezpiecze�stwo pierwszy raz go napastowa�a. Czu�, i� z pierwsz� pomySlnoSci� roz-
pocz�o si� pierwsze przeSladowanie. Tajemnie wi�c opuSci� mieszkanie i w tym niepozor-
nym schronieniu oczekiwa� wiernego Jana, który by� jeszcze w mieScie zaj�ty przygotowa-
niami do podró�y. By� to jakiS dzie� Swi�teczny, kowal z swoim synem opuSci� chat�. S�dzi-
woj sam jeden pozosta�. Ju� po�udnie dawno min�o, a s�u��cy nie wraca�. Z niespokojnoSci�
spogl�da� na miasto prawie u stóp jego rozwini�te, w którym prze�y� tyle cierpie�, w którym
dziwaczny los jego �ycia rozstrzygn�� si� na zawsze. Wodz�c b��dny wzrok po szczytach
budowli ujrza� dach domu, pod którym tyle godzin nadziei razem z dymem ulecia�o, wspo-
mnia� na dziwaczne kamienne ozdoby i jak elektryczne wstrz�Snienie przebieg�o go: przypo-
mnia� sobie posta� potworu i skwapliwie odwróci� oczy. Opodal b�yszcza�y wysokie szczyty
zamku Wardstein i znowu imi� kochanki prawie jak wyrzut sumienia odezwa�o mu si� w ser-
cu; a tak ka�de rzucenie oka przywo�ywa�o jeden ust�p z jego przesz�oSci i wszystkie ��czy�y
si� w jeden obraz, jak sen, w którego rzeczywistoS� nie wierzylibySmy, gdyby nas wewn�trz-
ny mimowolny g�os o jego bytnoSci nie przekonywa�.
Dawniej rozumia�, i� wraz z posiadaniem kamienia m�drców, dysharmonia przesz�oSci umilk-
nie; bo i có� mo�e zrówna� rozkoszy geniuszu, kiedy si� wydob�dzie z d�ugiej ciemnoSci
i mozo�u, aby u�ywa� Swiat�a, s�awy i �ycia - tych owoców swojej pot�gi! - Ale m�odzieniec
czu� a� nadto dobrze, �e obca w�adza nada�a mu udzia� w tajemnicy, a duchowa jej wartoS�
jeszcze od niego daleko. Teraz nowe, nieznane w jego sercu ��dze budzi�y si�, jakaS gor�cz-
ka opanowa�a go - jak ostrogi rumaka powSci�ganego, chcia�by jak najpr�dzej zacz�� u�y-
wa� swej w�adzy.
Bada� sam siebie czego by naprzód ��da�, czego by brak�o do szcz�Scia; wszystkie �yczenia
lat m�odzie�czych przechodzi� w pami�ci z kolei, i na ka�de zniech�cone serce odpowiada�o
mu bolesnym: - Nie! - A przy samym wst�pie do nowego �ycia sta� si� dla siebie zagadk�.
Nad miastem g�ste, ciemne chmury opuszcza�y si� coraz ni�ej. Przez szczerby ich czasami
pasmo bladych promion s�o�ca jak przez okno padnie ukoSnie i pos�pnie oSwieci dolin�,
a znów nienawistna ciemnoS� j� zas�oni. Z daleka d�ugie pasy deszczu jak szarfy spuszcza�y
si� z ob�oków na ziemi�, a Swie�y ch�odny wiatr czasami nagle i krótko przebieg� przez du-
sz�ce powietrze. Odleg�y grzmot coraz bli�szy i cz�stszy w g�uchym echu gór si� rozchodzi�
58
i g�ste w�ykowe b�yskawice przelata�y ponad miastem, a szczyty wie� i krzy�e iskrzy�y si�
na czarnym tle nieba.
Ten widok zachwyci� m�odzie�ca. Dusza jego mimowolnie radowa�a si� nadchodz�cej burzy:
zgodniejsza by�a z tonami jego mySli.
Oddycha� pe�no i g��boko, cisza nast�pi�a zupe�na i wszystkie chmury i k��by nawa�nicy po-
��czy�y si� w jeden czarny ca�un.
Nagle ra��ca jasnoS� rozdar�a niebo i jaskrawym po�yskiem obla�a gmachy miasta, w tej�e
chwili okropny grzmot si� rozleg� - piorun uderzy� w wie�� koScio�a Panny Marii! - Rwietna
iskra jak w�� obwin�a si� spiralnie oko�o wie�y i znik�a w kolumnadzie u jej podstawy. Za-
ledwo �oskot gromu rozchwia� si� w ci�kim powietrzu, gdy z otworów wie�y i dachu ko-
Scio�a wylecia�a niezliczona iloS� wron, kruków i kawek; czarn� chmar� za�mi�a na chwil�
ciemne ob�oki i rozpierzch�a si� nad miastem roznosz�c z�owrogie wrzaski.
Nad zegarem, u spodu wie�y, zajaSnia�o Swiat�o, jakby latarni: by� to pocz�tek zniszczenia,
has�o, �e si� przyj�� piorun. Rwie�y wiatr powia� od zachodu, a wnet te� i okna w wie�y roz-
Swieca�y si�. Powa�ne dzwony, wolno, grobowym g�osem zacz�y uderza� znak trwogi. Lud
jak z poruszonego mrowiska garn�� si� zewsz�d na plac, lecz musia� zosta� tylko bezczyn-
nym Swiadkiem po�aru; za wysoko si� rozpocz��, aby go mo�na by�o gasi�. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki